Քնի ժամ էր, մեր փոքրիկ Սեբաստացի էլենը չէր ուզում քնել, նստեց անկողնու վրա սկսեց խաղ անել, ասացի՝ քնի Էլեն, որ շուտ քնես մաման շուտ կգա ու քեզ տուն կտանի։ Պարկեց, նստեց, շուռ ու մուռ եկավ, ասաց,- ես ուզում եմ խաղամ, ես ասացի,- բայց բոլորը քնած են, պտտվեց նայեց երեխաներին ու ասաց,- ոցից ես մենակ կխաղամ, սկսեց ծածկոցն գցել գլխին, որ անտեսանելի լինի, չեմ խանգարի ու սկսեց բլբլալ, բայց հետո հոգնեց քնեց, ահա և մեր բլբլան, չարաճճի նոր Սեբաստացի էլենի քնի ժամն էլ այսպես անցավ։
Սոնա Նակաշյան 